Bette Davis

Bette David

Aktorka wszech czasów, perfekcjonistka w każdym calu, która nie godziła się na żadne kompromisy. Bette Davis, a właściwie Ruth Elizabeth Davis. Przyszła na świat 5 kwietnia 1908 w Lowell. Rok później urodziła się jej siostra Barbara. Od dziecka nazywano ją Betty. Rodzice dziewczynek rozwiedli się w 1915 roku, a sześć lat potem matka zabrała je do Nowego Jorku. Kiedy tam zamieszkała, często chodziła do kina. Podobno kiedy zobaczyła "Czterech jeźdźców Apokalipsy" Z Rudolfem Valentino, postanowiła że zostanie aktorką. Postanowiła zmienić swoje imię z Betty na Bette wzorując się na powieści Balzaka "Kuzynka Bette". Bette w marzeniach o aktorstwie wspierała matka. W szkole średniej Bette spotkała swojego przyszłego męża Harmona Nelsona, którego poślubiła w roku 1932 roku, a rozwiodła sześć lat później. Uczęszczała do szkoły baletowej razem z Lucille Ball. Dzięki Georgowi Cukorowi dostała się na Broadway, gdzie dał jej małą rolę w chórkach w przedstawieniu "Broadway". Wystąpiła jeszcze w wielu spektaklach, ale na swój sukces na Broadway'u musiała trochę poczekać. Wszystko się zmieniło kiedy została zaangażowana do spektaklu "Broken Dishes", wtedy doceniono jej talent. Wypatrzył ją łowca talentów z Universal Studio i zaprosił na przesłuchanie. Bette podpisała z wytwórnią kontrakt. W Universal Studio zagrała sześć niewielkich ról, po czym nie przedłużono z nią umowy. W skutek tego dostała się Warner Bross. W 1934 roku zagrała w filmie: "W niewoli uczuć", za który zebrała bardzo dobre recenzje. Pierwszą statuetkę Oscara otrzymała za film "Kusicielka". Kiedy w połowie lat 30-tych jej kariera przestała nabierać tempa, Davis zdecydowała się na dość radykalny krok postanawiając złamać kontrakt i zaczęła występować w filmach zagranicznych. By nie dopuścić do rozprawy sądowej Bette Davis uciekła do Anglii. Mimo wszystko proces miał miejsce, a zrujnowana Davis wróciła do Stanów. Ponieważ wciąż obowiązywał ją kontrakt musiała grać w produkcjach proponowanych jej przez Warner Bross. Rok 1938 upłynął w Hollywood pod znakiem "Przeminęło z wiatrem", ekranizacji powieści Margaret Mitchell. Według przeprowadzonego plebiscytu ludzie uznali, że to właśnie Bette powinna zagrać rolę Scarlett. Tymczasem otrzymała ją Vivien Leigh. Porażka jednak nie bolała zbyt długo, ponieważ wkrótce zagrała w melodramacie "Jezebel", za którą dostała po raz drugi Oscara. Na planie "Jezebel" poznała swojego drugiego męża, jednak jej szczęście trwało krótko. Przełom lat 30 i 40 okazał się bardzo dobrym w życiu Bette Davis. Najważniejsze role tego okresu to dramat "Stara panna", melodramat "Juarez" oraz "Prywatne życie Elżbiety i Essexa". Do roli w ostatnim filmie zgoliła brwi i część włosów nad czołem.  

W drugiej połowie lat 40-tych nastąpił spadek popularności Bette Davis. Wpłynął na to wybuch II wojny światowej, kręcono wówczas wiele filmów wojennych, a po za tym Selznick nie chciał angażować do swoich filmów niezbyt znanej aktorki.  Davis rozwiązała z wytwórnią Warner Bross kontrakt. Wróciła do filmu grając rolę podstarzałej gwiazdy w "Wszystko o Ewie". Okazał się on wielkim sukcesem, do dziś uważa się go za jedno z arcydzieł kina. Wkrótce odrzuciła propozycję zagrania w "Tramwaju zwanym pożądaniem", a rolę tę zagrała Vivien Leigh. W latach 50-tych jej kariera utkwiła w martwym punkcie, a ona nie cierpiała występować na scenie. Do filmu wróciła dopiero w 1962 roku kiedy zagrała w obrazie "Co się zdarzyło Baby Jane?". Wystąpiła razem ze swoją odwieczną rywalką Joan Crawford. Obie panie wykorzystywały każdą chwilę by sobie dokuczyć. W latach 70-tych grała w filmach telewizyjnych, a jej kreacje były wysoko cenione. Za jedną z ról otrzymała nagrodę Emmy. W 1983 roku spadł na nią ogromny ciężar, wykryto u niej raka piersi. Musiała się poddać operacji, wkrótce potem przeszła cztery zawały, co doprowadziło do paraliżu lewej ręki i prawej strony twarzy. Mówiła bardzo niewyraźnie fizykoterapii i pomocy swojej asystentki Kataryn Sermark paraliż częściowo ustąpił. Ostatni raz pojawiła się w filmie "Sierpniowe wieloryby". Krótko przed śmiercią spadł na nią cios. Jej córka Barbara opublikowała książkę, w której ukazała Bette jako złą, agresywną matkę i alkoholiczkę. Przyjaciele stanęli po stronie Bette. Były mąż aktorki potępił Barbarę, a syn Michael zerwał z siostrą kontakty. Sama Bette  ją wydziedziczyła. Kiedy Bette wyjechała na festiwal filmowy do San Sebastian jej stan zdrowia bardzo się pogorszył. Znowu wykryto raka z przerzutami. Była już zbyt słaba by wrócić do Ameryki, więc zwieziono ją do Francji. Zmarła 6 października 1986 roku w szpitalu w Neuilly-sur-Seine. Na jej nagrobku wyryto napis "She did it the hard way" (Wybrała cięższą drogę). Jej spadkobiercy w 1997 roku utworzyli fundację jej imienia, która przyznaje stypendia młodym i utalentowanym aktorkom i aktorom. 

Pisząc ten artykuł korzystałam ze stron:
http://www.tvn24.pl/kultura-styl,8/wszystko-o-bette-davis-prawnuczce-czarownicy-z-salem,373313.html
https://pl.wikipedia.org/wiki/Bette_Davis

Gwiazdy II Rzeczpospolitej - Sławomir Koper

Skarbnica wiedzy:)

Sławomir Koper wprowadził mnie swoją książką w inny świat, w świat gwiazd młodej polski i dwudziestolecia międzywojennego. Trochę go znam, bo lubię czytać wszystko, co wpadnie mi w ręce z tamtych lat. Ta książka to prawdziwy rarytas biblioteczny i spotkanie z prawdziwymi gwiazdami, których teraz jest nie wiele. Autor ukazuje nam barwne sylwetki Jadwigi Smosarskiej, Toli Mankiewczównej, Lody Halamy, Zuli Pogorzelskiej, Eugeniusza Bodo, Aleksandra Żabczyńskiego, Konrada Toma, Stefana Jaracza i Antoniego Gertnera. Koper nam o nich, nie tylko przypomina, jednocześnie ukazują nam chociaż czasem w niewielkim stopniu pracę jaką wykonywali. Z książki dowiadujemy się, że byli to wspaniali aktorzy, a epoka, jak ją określił sam autor, niezwykle elegancka. Mamy także pokazane, że wtedy najbardziej rozwinęła się kultura i rozrywka. Polecam tę książkę nie tylko jako wielbicielka dawnych czasów, ale przede wszystkim jako mól książkowy